Najmniej dojrzała jest papryka zielona, żółta (lub pomarańczowa) stanowi stadium pośrednie, natomiast papryka czerwona jest najbardziej dojrzała. Bo każda papryka to jest to samo warzywo, tylko w różnych stadiach rozwoju
Ta czerwona zawiera najwięcej cukrów – jest więc najsłodsza, zawiera też najwięcej witaminy C
oraz beta-karotenu. Z kolei zielona zawiera najwięcej chlorofilu, czyli barwnika, odpowiedzialnego za odpowiednią barwę. Papryka, niezależnie od koloru – jest źródłem błonnika, likopenu, fosforu, potasu i przeciwutleniaczy. Oczywiście jest kilka(naście) różnych odmian tego warzywa, mogą występować różne modyfikacje, ale co do zasady – w przypadku najbardziej popularnej Capsicum annuum L.
tak właśnie jest.
Za czerwony kolor odpowiadają głównie barwniki karotenoidowe, których zawartość w papryce wzrasta wraz z jej stopniem dojrzałości. Papryka generalnie jest rośliną ciepłolubną, co oznacza,
że powinna być sadzona i uprawiana w odpowiednich warunkach, z zapewnieniem nie tylko stosownej wilgotności, ale również temperatury i nasłonecznienia.
Często – celem przyspieszenia procesu dojrzewania – stosowane są odpowiednie środki, należące
do grupy chemicznych modyfikatorów wzrostu. Jednym z takich środków jest kwas 2-chloroetylofosfonowy. Jest on zarejestrowany do stosowania w wielu uprawach – zarówno spożywczych (przykładowo – zboża, jabłoń, wiśnia, pomidor), jak i roślin ozdobnych, ale żadne
z dopuszczalnych zastosowań nie przewiduje wykorzystania etefonu jako środka wspomagającego
w uprawie papryki. Znajduje to odzwierciedlenie również w wymaganiach Rozporządzenia (WE)
nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego
i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG. Dla papryki najwyższa dopuszczalna pozostałość wynosi 0,05 mg/kg, podczas gdy dla wiśni jest to wartość stukrotnie wyższa (MRL wynosi 5 mg/kg).
W laboratoriach i2 Analytical badania na obecność etefonu i jego pozostałości w produktach spożywczych wykonujemy od kilku lat, prowadząc to badanie pod ścisłą kontrolą jakości, w ramach posiadanego zakresu akredytacji. Wykorzystujemy własną metodykę opartą na oficjalnych wytycznych EURL (EU Reference Laboratories (EURLs) for Residues of Pesticides) zawartych
w dokumencie QuPPe oraz wykorzystaniu techniki chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas. Aby potwierdzić kompetencje w tym zakresie regularnie bierzemy udział nie tylko w szeregu szkoleń wewnętrznych i zewnętrznych, ale również w badaniach biegłości, organizowanych przez międzynarodowe gremia.
