W przemyśle używa się tysięcy naturalnych i syntetycznych barwników organicznych, spośród których tylko część może występować w produktach spożywczych.
Przykładami naturalnych barwników organicznych dopuszczonych do stosowania są czerwiec kaktusowy, szafran czy urzet barwierski.
Sztuczne barwniki azowe stanowią ponad 75% wszystkich barwników. W wielu krajach zabronione są te z nich, które zawierają (lub wydzielają w czasie degradacji grup azowych) którykolwiek z następujących metabolitów:
- 4-Aminobiphenyl
- 4-Amino-2’,3-dimethylazobenzene (o-Aminoazotoluene)
- 4-Aminophenylether (4,4’-Oxydianiline)
- 4-Aminophenylthioether (4,4’żThiodianiline)
- 4,4’-Benzidine
- Bis-(4-aminophenyl)-methane (4,4’-Diaminodiphenylmethane)
- 4-Chloroaniline (p-Chloroaniline)
- 4-Chloro-2-methylaniline (4-Chloro-otoluidine)
- 2,4-Diaminotoluene
- 3,3’-Dichlorobenzidine
- 3,3’-Dimethoxybenzidine (o-Dianisidine)
- 3,3’-Dimethylbenzidine (o-Tolidine)
- 4,4’-Diamino-3,3’-dimethyldiphenyl methane
- 2-Methoxy-5-methylaniline (p-Kresidine)
- 4-Methoxy-1,3-phenylenediamine (2,4-Diaminoanisole)
- 4,4’-Methylene-bis(2-chloroaniline)
- 2-Methyl-5-nitroaniline (2-Amino-4-nitrotoluene)
- 2-Naphthylamine
- o-Toluidine
- 2,4,5-Trimethylaniline
